 |
[HOME] [INHOUDSTAFEL] [HET LEVEN] [PANTOMIME] [SCHILDERKUNST] [BIOGRAFIE] |
 |
||
|
Historische en mythologische figuren in Max’ schilderkunst |
||||
|
Giordano Bruno |
||||
|
In deze voorstelling zie je een donkere gedaante, die verbrand lijkt te zijn, knielend op een strand. De achtergrond bestaat uit een donkere zee en hemel. De zon boven de zee, het enige lichtpunt op de achtergrond dat in het midden staat, bevindt zich achter een laagje mist. De verkoolde gedaante kijkt in de richting van de zon. Verder, links onderaan, zie je een krantenknipsel dat zogezegd met een stukje kleefband op het schilderij geplakt is. Het is langs één kant afgebrand. Op het krantenknipsel zie je een foto van het gezicht van een man, waarvan de ogen leeg zijn. Boven de foto staat geschreven: ‘Giordano Bru’ en daarboven in kleine letters: ‘Le proces de l’inquisition’. Het zijn de donkergroene tinten die in deze voorstelling heersen, maar ook zijn de blauwe, gele en witte kleuren aanwezig. We kunnen aan de hand van het kranteknipsel en de gedaante vaststellen dat het onderwerp van dit schilderij ‘Giordano Bruno’ is. Giordano Bruno was een Italiaanse filosoof die van 1548 tot 1600 heeft geleefd. Op vijftienjarige leeftijd werd hij monnik in de orde van de Dominicanen. Hij had een eigen wereldbeschouwing die voor de zestiende eeuw veel te vergaand was. Zijn ideeën liepen de tijd van toen eeuwen vooruit, waardoor hij een moeilijk leven had en gedwongen werd veel rond te zwerven. Toen hij in 1592 naar zijn vaderland terugkeerde, viel hij in de handen van de inquisitie en werd veroordeeld wegens zijn ketterse gedachten. Hij onderging na een gevangenschap van zeven jaren op 17 februari 1600 op de Campio di Fiore in Rome de dood door verbranding. Nu zullen we proberen de diepere betekenis van dit schilderij te achterhalen. Volgens mij wil de gedaante in dit schilderij, Giordano Bruno dus, de richting van de zeestroom veranderen met zijn eigen wereldbeschouwing. Een wereldbeschouwing die een heel andere richting uitgaat dan die van anderen. Dat is een onmogelijke opdracht en dat weet hij, maar hij probeert het toch. Het is het proberen waard. Hij kijkt in de richting van de zon, alsof dat licht zijn enige hoop is, de hoop dat het ooit lukt om die zeestroom van richting te veranderen, om zijn eigen mening te mogen uiten. Het feit dat hij opgebrand is doet blijken dat hij weet dat hij door dit te proberen op de brandstapel terecht zal komen. De tekst boven het deels afgebrande krantenknipsel: ‘Le proces de l’inquisition’ is misschien een veroordeling van de inquisitie. Het gaat hier om de vrijheid van meningsuiting en een heroïsche daad.
Giordano Bruno. 1979 |
||||
|
|
|
|
