[HOME] [INHOUDSTAFEL] [HET LEVEN] [PANTOMIME] [SCHILDERKUNST] [BIOGRAFIE]

Historische en mythologische figuren in Max’ schilderkunst

Conclusie

Het is interessant om te zoeken naar de diepere betekenis van zulke schilderijen. Nu we enkele schilderijen van dichtbij hebben bekeken, kunnen we besluiten dat de vijf besproken schilderijen eigenlijk veel met elkaar gemeen hebben. Deze gemeenschappelijke kenmerken wou ik hier graag nog even op een rijtje zetten. Op het eerste zicht kan je al zeggen dat elk van deze schilderijen donker is van kleur. Vooral de donkergroene tinten komen zeer veel voor. In elke voorstelling wil Max Szoc een boodschap overbrengen via historische of mythologische figuren: Giordano Bruno, Jan Palach, Sartre, Ikaros, Prometheus. Ook drukt elke voorstelling pessimisme uit.

De titel speelt een zeer belangrijke rol in elk van deze schilderijen. Als je gewoon één van de schilderijen bekijkt, zonder te weten wat de titel is, dan is het schilderij onduidelijk. Je ziet er bijvoorbeeld wel een verkoold lichaam, maar je weet niet waarom het zo is en wat dat zou kunnen betekenen. Eens je weet welke titel het schilderij draagt, wordt het duidelijker (tenminste als je de historische of mythologische figuren kent). Max Szoc kende de Griekse mythologie zeer goed uit boeken die hij las van Ovidius en Parandowski. Hij keek op naar mensen die iets speciaal hebben gedaan in hun leven, die iets bereikt hebben, naar mensen die hun leven zin geven.

Een volgend gemeenschappelijk kenmerk is dat elk van deze voorstellingen handelt over de problematiek die belangrijk was in de tijd dat ze geschilderd zijn.

Nergens is een herkenbaar gezicht aanwezig. Dat kan wijzen op het universele karakter van de waarden die men hier wil overbrengen. Deze kunnen iedereen aangaan: mij, jou en vooral de auteur. Deze schilderijen zijn dus ook zeer persoonlijk. Ze weerspiegelen de filosofische opvattingen van Max Szoc.

“Ik ben geboren en ik leef als een eenzame ster in het heelal. Misschien zijn de zon, warmte, leven en vreugde de eerste en belangrijkste waarden van de mens. Er is geen twijfel dat er ergens in de wereld van de natuur een verborgen gebrek schuilt. En dat is goed. Want hoewel ons geluk niet eeuwig kan blijven duren, zal ons lijden ook niet eeuwig duren. En zo is het goed, want de tijd vervult een dubbele rol in ons leven. Wanneer we vechten om het geluk te bereiken, is de tijd onze vriend, maar wanneer je het geluk in handen hebt, wordt de tijd onze vijand. Dan is het voor ons een onvermijdelijk bederf. Wijsheid is leren gelukkig zijn in de schaduw van de dood en met het bewustzijn dat elke dag ons een beetje schoonheid, gezondheid en een deel van het leven wegneemt. Eén van de belangrijkste geheimen van de menselijke geest: verlangen naar onsterfelijkheid. Mijn ‘onsterfelijkheid’ is bijna voltooid. Ik zal ‘leven’ zolang mijn schilderijen zullen bestaan. Het gaat er nu om wat voor onsterfelijkheid dat zal zijn?! Wat ik vandaag te zeggen heb, zal dat ook nog belangrijk zijn voor de mensen die na mij zullen leven? Wat ik vandaag doe, zal dat nog belangrijk zijn voor de mensen van de eenentwintigste eeuw en later? Op deze vragen heeft niemand een antwoord. Ik blijf dus verder schilderen met de volle overtuiging dat het toch iets zal uitmaken en ik wil alles geven wat ik kan. Ik heb altijd het gevoel dat ik meer kan dan ik doe. Ik wil niet schilderen voor de roem, voor het succes. Ik kan enkel schilderen voor iemand. Liefde kan de bron zijn van het geluk, maar eveneens van grenzeloze eenzaamheid. Toch kan ik me geen leven voorstellen zonder liefde. Om te leven, om te creeëren, moet ik liefde geven en liefde krijgen. Zonder dat lijkt het leven zinloos.”

Alle rechten voorbehouden. Visual Expedition 2002